Hayvan Yetiştirme Final 5. Deneme Sınavı

Saf ırklar da kendi içinde 3 gruba ayrılmaktadır.

Etçi Irklar Yumurtacı Irklar Kombine Irklar

Entansif yapıdaki işletmeler ise daha çok başta peynir olmak üzere keçi sütü ürünleri endüstrisinin gelişmiş olduğu İsviçre, Fransa ve İspanya gibi Avrupa ülkelerinde bulunmaktadır.

"Ekeç-Teke-Gezdan-Çepiç" sıralaması doğrudur. Doğru cevap C'dir.

Yumurtacı civcivlerde 6. ile 9. günler arasında gaga kesimi yapılması, kanibalizm vakalarının önüne geçmek bakımından en uygun yoldur. Eğer gaga kesimi bu dönemde yapılmamış ise, kesimin 10-12. haftalar içinde yapılması gereklidir; ancak, geç kesim tavsiye edilmez. Gaga kesiminde üst gaga alt gagadan daha çok kesilir. Gaga kesiminden sonra dağlama işlemi 3 saniye içinde bitirilmelidir. Dolayısıyla III. maddede verilen bilgi yanlış; diğer maddelerdeki bilgiler doğrudur.

Damızlık seçiminde hayvanların verimini sağlıklı ölçebilmek için onları numaralandırarak birbirlerinden ayırt etmek gereklidir. Bu iş için kullanılan yöntemlerden en güvenilir olanı tetovir ile (kulak içerisine dövme) numaralamadır.

Gebe kalan koyunlar yeniden kızgınlık göstermez ve 5 aylık gebelik süresi sonunda doğurur.

3 haftalıktan daha yaşlı işçi arılar; nektar, polen, propolis ve su toplama ve taşıma işlerinden oluşan tarlacılık görevini üstlenirler.

İnsanların tavuklara olan ilgisi, yiyecek temini ve horoz dövüşü ile olmuş ve bu ilginin etkisiyle tavuklar, tarihin en çok eski devirlerinde evcilleştirilmişlerdir. Kesin olmamakla birlikte tavuğun M.Ö. 2000 yıllarında evcilleştirilmiş olabileceği bildirilmektedir. 

Ülkemizde tavukçuluğun geliştirilmesine yönelik ilk çalışmalar 1930’lu yıllarda Ankara’da Merkez Tavukçuluk Enstitüsü’nün kurulmasıyla başlamıştır. Bu enstitü teknik bilgi ve eleman yetersizliği nedeniyle yaklaşık 20 yıllık dönemde önemli bir ilerleme sağlayamamıştır.

Koza gömleğinden çekilen ipek lifinin uzunluğu 1.000-1.400 m arasında değişebilir. İpek lifi, böceğin sindirim kanalının iki yanında yer alan ipek bezlerinden salgılanır. Ana maddesi fibroin olan ipek lifi yine bezlerinden salgılanan kaplayıcı madde serisin ile birleştirilerek ipek kanalından tek lif halinde kozaya örülür. İpek lifi % 74-76 fibroin ve % 22-24 serisinden oluşur. İpek lifinin yapısında küçük oranlarda pigment, mum gibi maddeler de bulunmaktadır.

Kozanın yumuşatılması ile çekilebilirlik kazanan ipek lifi çekim sonrasında ya serisinli, sert dokulu olarak ham ipek, ya da pişirme işlemi ile serisinin uzaklaştırılması sonucu elde edilen parlak, yumuşak dokulu pişmiş ipek şeklinde kullanılmaktadır. Pişirme ile oluşan yüzde 25 düzeyindeki kayıp pişirme kaybı olarak tanımlanmaktadır. Pişmiş ipeğin bükülme ve boya tutma özelliği özellikle halıya bilinen üstünlüğünü sağlar.

İpeğin pişirilmesinde zeytinyağından yapılmış saf sabun, kireçsiz su ve sodyum karbonatlı karışım kullanılır ve ipek çileleri bu karışımda 30’ar dakikalık sürelerle kaynatılarak serisin maddesi uzaklaştırılır. İpek ipliğinin inceliği denye olarak ifade edilir, bu da standart olarak 9.000 m ipliğin gram olarak ağırlığı ile ölçülür.

I, II numaralı olanlar doğrudur. Doğru cevap B'dir.

I, II, III, IV numaralı olanlar doğrudur. Doğru cevap B'dir. Doğru cevap B'dir.

Kuluçka randımanı; çıkan civciv sayısının toplam yumurta sayısına bölünüp, 100 ile çarpılması sonucunda elde edilen rakamdır. Buna göre, 140:350=0.4'tür. 0.4*100 ise 40 sonucunu vermektedir.

Varroa: Yavru ve ergin bal arılarının hemolenfini emerek zarar veren paraziter bir dış akardır.

Ovipozisyon: Yumurtalama işlemine verilen ad.

Langhe; ortalama 200-300 kg verimi olan, Akdeniz iklim koşullarına iyi uyum sağlamış bir süt koyunudur. Diğer şıklarda verilen koyun ırkları et koyunudur.

İpek ipliğinin inceliği denye olarak ifade edilir, bu da standart olarak 9.000 m ipliğin gram olarak ağırlığı ile ölçülür. Doğru cevap E şıkkıdır.

Koyunlar genellikle belli mevsimlerde çiftleşme eğilimi (kızgınlık) gösterirler. Koyunların çoğunluğunda çiftleşme eğilimi göstermelerine kızgınlık, kızgınlıkların görüldüğü döneme de çiftleştirme veya koç katımı mevsimi adı verilir. Bu mevsim günün aydınlık süresi, bakım ve besleme, iklim ve mera koşullarına bağlı olarak, Marmara, Ege, Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde Haziran-Ağustos, Orta Anadolu’da Ağustos-Eylül, Doğu Anadolu’da Eylül-Ekim aylarına rastlar ve yaklaşık 1.5 ay kadar sürer.