Bizans Tarihi Final 18. Deneme Sınavı

VIII. İoannis başkanlığındaki heyet İstanbul’a döndükleri zaman halkın sert tepkisiyle karşılaştılar. Dini inançlarını varlıklarıyla özdeşletirmiş olan Ortodoks Bizans halkı, Katolik inanca girmeyi şiddetle reddettiler. Floransa unionu sadece Bizans’ta değil Ortodoks Slav dünyasında da yankı buldu. Moskova, imparator ve İstanbul patriğinin unionu kabul etmesini ihanet saydı ve İstanbul patrikliğinden bağımsızlığını ilan etti. Böylece Bizans yönetiminin büyük umut bağladığı kiliselerin birleşmesi fayda sağlamadı.

Bizans’ta kölelik kurumunun 13. yüzyıldan sonra yaygınlaştığı gerçek dışı bir ifadedir.

Yunanistan kurulduktan sonra da kullanılmaya devan eden Bizans yasası Eklogi’dir.

1014 yılında 15000 askerden oluşan Bulgar ordusu, Bizans imparatoru II. Vasil (976-1025) tarafından büyük bir bozguna uğratılmıştır. Esir 15000 askerin her 100 kişiden 99’unun gözleri kör edilerek Bulgaristan’a gönderilmesi üzerine II. Vasil tarihte Bulgarkıran manasında Bulgaroktonos lakabıyla anılmıştır.

Senato, Roma’daki yapısına uygun olarak Konstantinos tarafından yeni başkent İstanbul’da da oluşturuldu. Geçmişi Roma’ya dayanan dimoslar (lat.factio) ilk başlarda hipodromda at yarışları düzenlemek amacıyla kurulmuş olan ve günümüzdeki spor kulüplerine benzeyen, üyeleri ve liderleri olan halk örgütlenmeleriydi. İmparatorluk kurumunun mutlakiyetçi yapısını yumuşatan kurumlardan birisi de kiliseydi. Ordu 5. yüzyıl ortalarına kadar, yeni imparatoru seçme hakkına sahipti. Ordu, tahta geçecek kişinin imparator (augustus) ilan edildiği tören sırasında iktidarı imparatora teslim ediyordu. Bu kurumlar arasında halk doğrudan yer almamaktadır.

Vasilika (Kral Kanunnameleri) adı verilen yeni kanunları yazan Bizans İmparatoru VI. Leon’dur.

İmparator II. Andronikos Paleologos döneminde aristokratlar lehine vergi muafiyetleri tanınması, küçük arazi sahiplerinin daha fazla vergi yükü altına girmesini beraberinde getirdi. Vergilerini ödeyemeyen köylüler topraklarını aristokratlara satarak onlara bağlı yarı hür bir statüye düştüler.

İstanbul şehri 330 yılında Sarayburnu civarlarında inşa edilmiştir. Burası Eski Antik Yunan kolonisinin kurucusunun adıyla Bizantion olarak adlandırılıyordu. Dolayısıyla Bizans tabiri sadece coğrafi bir bölgeyi işaret etmek ve İstanbul'da yaşayanları göstermek için kullanılan bir tabirolarak karşımıza çıkar.

Hun ordusu birkaç noktadan Tuna’yı geçip Serdika (Sofya), Philippopolis (Filibe), Marcianopolis (bugün Bulgaristan’ın Devnya kenti), Arkadiopolis (Lüleburgaz) gibi kale ve şehirleri zapt ederek Teselya’ya ulaştı. Sonra Bizans başkenti istikametinde ilerledi ve Athyra’ya (Büyük Çekmece) gelerek Bizans başkentini kuşatma hazırlıklarına girişti.

Uzuv kesme, sürgün, kırbaçlama ve saç kesilmesi Bizans hukukunda bedensel cezalar kapsamındadır. Köleleştirme kendi başına bir ceza türüdür.

Bizans’ta ilköğretim eğitimi, kilise tarafından verilmektedir.

Katoliklerin İstanbul üzerindeki emelleri yüzünden ifade edilen bu sözü Lukas Notaras söylemiştir.

İki imparatorun karşı karşıya geldiği ilk savaş Pelekanon Savaşıdır.

Bizans’ta hapis cezası sanığın suçu onanıncaya kadar uygunann bir yöntemdir fakat Geç Bizans Döneminde bu durum değişmiş hapis, ceza konumuna geçmiştir.

Bizans’ın başlangıç ve bitiş tarihi olarak en çok itibar edilen görüş ise Bizans’ın 11 Mayıs 330 yılında başladığı ve 29 Mayıs 1453 tarihinde bittiğidir. Bu görüşe göre Bizans devleti 1123 yıl varlığını sürdürmüştür.

Vergilerin altın olarak toplanması ve bürokrasi gibi diğer giderlerin de altın olarak ödenmesi, devletin 9. ve 10. yüzyılda uyguladığı ve madeni paraların dolaşıma konma sürecini kontrol etmesini sağlayan olumlu bir gelişmedir.

Senato, Roma’daki yapısına uygun olarak Konstantinos tarafından yeni başkent İstanbul’da da oluşturuldu. Geçmişi Roma’ya dayanan dimoslar (lat.factio) ilk başlarda hipodromda at yarışları düzenlemek amacıyla kurulmuş olan ve günümüzdeki spor kulüplerine benzeyen, üyeleri ve liderleri olan halk örgütlenmeleriydi. İmparatorluk kurumunun mutlakiyetçi yapısını yumuşatan kurumlardan birisi de kiliseydi. Ordu 5. yüzyıl ortalarına kadar, yeni imparatoru seçme hakkına sahipti. Ordu, tahta geçecek kişinin imparator (augustus) ilan edildiği tören sırasında iktidarı imparatora teslim ediyordu. Bu kurumlar arasında halk doğrudan yer almamaktadır.

İbrahim Yınal idaresindeki Selçuklu ordusu ile Liparitis komutasındaki Bizans ordusu arasında Erzurum Pasinler Ovası’nda gerçekleşen savaşı Selçuklu kuvvetleri kazandı (1048). Savaştan
sonra karşılıklı gidip gelen elçilik heyetlerinin ardından Bizans İmparatoru IX. Konstantinos Monomahos, Emevîler devrinde İstanbul’da inşâ edilen cami ve medresenin tamir edilmesi, okutulan hutbenin, Abbasî halifesi ve Selçuklu sultanı adına değiştirilmesi, cami’nin mihrabına Selçuklu hâkimiyet alameti olarak “ok ve yay” işaretlerinin konulması, şeklindeki istekleri kabul etti. Ancak Tuğrul Bey’in daha önce Abbasî Halifeliği’ne ödenen yıllık verginin, şimdi kendilerine ödenmesi teklifi, imparator tarafından kabul edilmeyince iki devlet arasında herhangi bir anlaşmaya varılamadı.