Bizans Tarihi Ara 5. Deneme Sınavı

Amr b. As, 643 yılında Babilon yakınında Fustat adıyla bir ordugah şehri kurarak Arabistan’dan göç eden Müslümanları buraya yerleştirdi; bu başarılarından dolayı kendisine ''Mısır Fatihi'' unvanı verildi ve Hz. Ömer tarafından Mısır'a vali tayin edildi.

Daha çok maliye bakanları tarafından kullanılan bir unvandı. Erken dönemde imparatorun özel odasından sorumlu hadımlara ait bir görevdi. Sonradan hem askeri hem de mali işlerden sorumlu kişi için kullanıldı.10. yüzyıldan sonra askeri görevleri azalırken mali sorumluluk alanı genişlemiştir.

Roma halkının çeşitli toplumsal sınıflara ayrılması krallık devrine aittir (M.Ö. 753-M.Ö. 509)

Halkın temel yiyecek maddelerinin devlet tarafından karşılanması ve halka eğlence sunulması nüfusun arttırılması politikası amacıyla uygulanmıştır.

Krallık döneminde Roma halkı çeşitli toplumsal sınıflara ayrılmıştır. Büyük toprak sahibi olan aristokratlara patriciler grubu arasında yer alır.

Hadrianus, ülkeye çoktan özlenen barış ve bolluğu geri getirmekte başarılı oldu. 117’de imparator olan Hadrianus, Roma topraklarını baştanbaşa denetleyerek, zayıf gördüğü yerleri surlarla güçlendirdi. 122’de İngiltere’ye kadar gitti. Adanın kuzeydoğusunda İskoç saldırılarına karşın kendi adıyla anılan Hadrianus Duvarı’nı yaptırdı.

B şıkkı 

Bizans imparatorları arasında dini merasimle Patrik Anatolios'un elinden taç giyen ilk kişi I. Leon’dur.

630’lu yıllarda Hazarlar henüz Göktürk Devletini oluşturan Türk gruplarından birisidir. Onların bağımsız olarak teşkilatlanması 650’li yıllarda Göktürk Devletinin Çin hakimiyetine girmesinden sonra meydana gelmiştir.

İmparatorluğun batı komşularından birisi sayılan Venedikliler 9. yüzyıla kadar Bizans topraklarının içerisindeydiler.

Atilla’nın 453 yılında ölümü üzerine Hunların Batı Avrupa’dan Karadeniz sahillerine çekilmesiyle burada Ogurlar Boyu ile karşılaşmaları neticesinde Bulgar kavmi oluşmuştur.

Sasaniler Bizans’ın doğu komşusu olup Cermen halkları arasında değildir.

İmparatorluğun batı komşularından birisi sayılan Venedikliler 9. yüzyıla kadar Bizans topraklarının içerisindeydiler.

Malazgirt savaşından sonra Türkler batıya doğru ilerlemelerini sürdürmüşlerdir.

Göktürk yazıtlarında geçen Apurum kelimesinin Çinlilerin kullandığı Büyük Fu-lin tabiri ile aynı coğrafyaya işaret ettiği ve Bizans’ı ifade etmek için kullanıldığı bilinmektedir.

1142 yılı ilkbaharında Suriye üzerine sefere çıkan II. İoannis Komninos (1118-1143), Beyşehir civarına geldiğinde göl üzerindeki adalarda yaşayan ve Konya’daki Türkler ile sıkı ilişkiler içinde olan Rumahalinin Bizans’a tâbi olmayı reddetmesi oldukça dikkat çekicidir. Devrin Bizans yazarlarından Nikitas Honiatis’in bu olay hakkında: “Gölün içinde, birçok yerde sudan fışkıran küçük fakat müstahkem adaların ahalisi Hıristiyan olmakla beraber, o sıralarda kayıkları aracılığı ile Konya Türkleri ile çok canlı ilişkiler sürdürmekteydiler. Böylece bunlarla Türkler arasında sadece kuvvetli bir dostluk kurulmakla kalmamış, bunlar da adet ve gelenekleriyle hemen hemen Türkleşmişlerdi. Bu sebepten de sınır komşularının tarafını tutuyorlar ve Bizanslıları kendilerine düşman görüyorlardı. Uzun bir alışkanlık işte milliyet ve dinden daha güçlü oluyor” şeklindeki ifadeleri (Niketas, 1995, s.24) gayr-i müslim ahalinin ruh halini yansıtması bakımından önemlidir. Bu durum Türkler ile Anadolu’daki Bizans halkı arasında nasıl güçlü bağlar kurulduğunu ve Türklerin kendi gelenek ve göreneklerini Hıristiyan ahaliye kabul ettirdiklerini göstermektedir.

Halife Harun Reşîd, Bizans’ın Amorion (Hisarköy - Amûriyye) ve Ankara gibi şehirlerinde gerçekleştirilen kuşatmalar sırasında ele geçirilen kitapların muhafaza edilmesini özellikle emretmiştir. Dönemin ileri gelen ilim adamlarından oluşturduğu bir ekibi önemli gördükleri tıp, felsefe, astronomi vb. ilimlere dair eserleri elde etmekle görevlendirmiş ve bu şekilde birçok ünlü eserin Bağdat’a getirilmesini sağlamıştır. Bağdat’ta toplanan eserler, Halifenin görevlendirdiği dönemin meşhur doktorlarından Yuhannâ/Yahya b. Mâseveyh’in başkanlığındaki bir heyet tarafından tercüme edilmiştir.

Roma’nın devamı olarak algıladıkları için kendilerini Romi yani Romalı olarak görüyorlardı. İstanbul şehrinin 330 yılında inşa edildiği şimdiki Sarayburnu civarında bulunan eski Antik Yunan kolonisi Bizantion olarak adlandırılıyordu. Çok sık olmamakla birlikte devletin başkenti İstanbul içinde zaman zaman Bizantion tabiri kullanılıyordu. İstanbul’da yaşayanlar da yine nadir olmakla birlikte İstanbullu manasında Bizantios olarak ifade edilebiliyordu. Dolayısıyla Bizans tabiri sadece coğrafi bir bölgeyi işaret etmek ve İstanbul’da yaşayanları göstermek için kullanılmış bir tabirdir.

Bu (Hz. Ömer) dönemde Ba’lebek, Humus ve Hama şehirleri de Müslümanların eline geçti.